ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Την ίδια στιγμή που ο Οιτρίποδας έτρωγε τη μπαγκέτα του, τα τραγικά νέα για το θάνατο της Δρυοκάστης έφτασαν στα αυτιά της Λακίας!
-Ααααχ τη καημένη τη γυναίκα μου! Τώρα εγώ θα μαι η κυρία του σπιτιού! Πως θα τα καταφέρω; Πώς; Μπουχουχού!!!! Θα πάω να ψωνίσω για να παρηγορηθεί Η Λακία φόρεσε τα μαύρα καλά της και βγήκε στη Βουκουρεστίου. Και ενώ περπατούσε αμέριμνη με 10 σακούλες στα χέρια άκουσε ένα:''Μηηηη....ΠΡΌΣΕΧΕ ΤΗ ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ...'' ακούστηκε μία φωνή από το πουθενά. Αλλά πριν η Λακία καταλάβει τι συνέβαινε πάτησε μία μπανανόφλουδα που κάποιος ασυνείδητος, ποταπός, κακεντρεχής είχε αφήσει εκτεθειμένη στο δρόμο. ''Σλουρπ'' η Λκία γλίστρησε και άρχισε την κάθοδο προς το έδαφος. Και ενώ έπεφτε δύο ρωμαλέα χέρια την έπιασαν σφιχτά!! Και δεν την άφησαν να πέσει! Η Λακία σήκωσε το κεφάλι και τότε αντίκρισε όμορφο, έξυπνο, ευαίσθητο και γεροδεμένο άντρα.
-Ποιος είσαι; τον ρώτησε ταραγμένη
-Εγώ είμαι ο Οιτρίποδας
-Σου χρωστάω τη ζωή μου Οιτρίποδα.Έβαλες ασπίδα το γεροδεμένο σου κορμί και με αυτοθυσία και αυταπάρνηση έσωσες τη ζωή μου από βέβαιο θάνατο.
-'Ήταν χρέος μου . Έκανα το καθήκον μου.
-Μα... Το όνομά σου κάτι μου θυμίζει... Τέλος πάντων όποιος και να σαι, σ΄ αγαπώ!
-Και γω αν και δε σε ξέρω καλά...νιώθω ότι σε ξέρω από πάντα.. Νιώθω πως είσαι η αφετηρία μου και ο προορισμός μου. Τι παράξενο συναίσθημα Θεοί μου, είναι σαν να σε ξέρω από πάντα...
-Και γω! Νιώθω πως σε έχω γεννήσει αν και δε σε ξέρω.
-Ευκαιρία λοιπόν να γνωριστούμε! Ας παντρευτούμε.
-Εντάξει λοιπόν, δέχομαι με μεγάλη χαρά, δέος, συγκίνηση, θαυμασμό να γίνω η γυναίκα σου.
-Πάμε λοιπόν να παντρευτούμε. Πώς σε λένε όμως αγαπημένη;
-Με λένε Λακία.
-Πάμε λοιπόν Λακία.
-Πάμε!

ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

-Λοιπόν θα τραβάμε τη μπαγκέτα από τη μια άκρη ο καθένας και όποιος την πάρει από τον άλλο κερδίζει όλη την απόλαυση.
-ΟΚ έτοιμη με το τρία
1
2……
3!
Ο Οιτρίποδας τραβούσε με δύναμη, η Δρυοκάστη αν και πιο αδύναμη τραβούσε με ψυχή.Σαν να κέρδιζε λίγο ο Οιτρίποδας, όχι,όχι η Δρυοκάστη, όχι και πάλι ο Οιτρίποδας, όχι η Δρυοκάστη, όχι ο Οιτρίποδας, όχι η Δρυοκάστη, ναι ναι είναι προφανές κερδίζει ο Οιτρίποδας, οι δώδεκα θεοί τον ευννοούν αλλά τι κάνει τώρα αφήνει τη μπαγκέτα! Ααααα τι συμφορά η Δρυοκάστη εκτοξεύτηκε σαν πύραυλος προς τα πίσω δε τη σταματούσε τίποτα! Είχε πάρει φόρα.
‘’Ααααααα!!!!!!’’ ακούστηκε μια φωνή καθώς η γυναίκα έπεφτε πάνω στα ράφια με τις μπαγκέτες. Τώρα η γυναίκα Δρυοκάστη κείτονταν νεκρή πάνω στα ραφια με τις μπαγκέτες.Ε ναι λοιπόν η Δρυοκάστη βρήκε τραγικό, αποτρόπαιο, σκληρό, βάναυσο θάνατο από τον ίδιο της το γιό, ο οποίος δεν είχε ιδέα για το σκληρό, βρώμικο, άδικο, ύπουλο παιχνίδι που του είχε παίξει η μοίρα.

.................................συνεχίζεται........

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Προς το λατρεμένο κοινό μας,
Σύντομα θα είμαστε κοντά σας με νέες περιπέτειες του Οιτρίποδα και της παρέας του
Το έπος ξαναχτυπά δριμύτερο και αλαβάστρινότερο
Η αγωνία κορυφώνεται και η δράση μηδενίζεται

ΝΕΚΤΑΡΙΑ, Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΜΑΛΛΙΑ

Ο ήλιος ξεπρόβαλε και οι χαρούμενες ακτίνες του αγκάλιαζαν τη πλάση. Μία από αυτές τις ακτίνες διαπέρασε τις γρίλιες του παραθύρου της και άρχισε να της γλυκογαργαλάει τις πατούσες. Αμέσως αναρίγησε και άνοιξε τα μάτια της και ναι, μια νέα μέρα ξημέρωσε για τη Νεκταρία. Σηκώθηκε παραπατώντας και έβαλε τα μεγάλα σαν δορυφορικά πιάτα γυαλιά της. Με τα δάχτυλά της χτένισε τα μαλλιά, έβαλε πλισέ φούστα μέχρι την τριχωτή της γάμπα, 'ένα πουλόβερ που κάλυπτε τα λαγόνια της και τα καφέ φλατ λουστρίνια. Ήταν έτοιμη να πάρει το λεωφορείο και να κατευθυνθεί προς το σχολείο όπου δίδασκε. Ενώ το γεμάτο μετανάστες λεωφορείο κατευθυνόταν προς τον προορισμό του, η Νεκταρία ατένιζε τις εργατικές πολυκατοικίες και σκεφτόταν:΄΄Πιο ρήμα να βάλω να κλίνουν τα παιδιά; Το δρύω ή το σερφάρω;΄΄ Με αυτές τις σκέψεις έφτασε στο σχολείο. Η πύλη του σχολείου την περίμενε γεμάτη νέες εμπειρίες. Το κουδούνι χτύπησε ΄΄ντριιιν!!!΄΄ ΄΄Α, έκρουσε ο κώδων΄΄ σκέφτηκε προβληματισμένη και κατευθύνθηκε προς το Β4. Η Νεκταρία άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα και την έκλεισε. Γύρισε το κεφάλι και τι να δει;
Στα δύο πρώτα θρανία πέντε μαθηταί είχαν απλώσει ένα πράσινο τραπεζομάντιλο και παίζανε τον παπά. Πιο πίσω δύο αγόρια κάπνιζαν συνεσταλμένα ναργιλέ. Πιο δίπλα ένα ζευγάρι ερωτοτροπούσε απροκάλυπτα ενώ το πίσω θρανίο τους ντερλίκωνε ένα τάπερ φακές, καθώς οι υπόλοιποι μαθηταί παίζανε beach volley με ένα παπούτσι που προφανώς είχανε αποσπάσει από τον προηγούμενο καθηγητή. Κανείς δεν της έδωσε καμία σημασία...

συνεχίζεται....

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ

Ελλάδα!
Χώρα του φωτός
ήλιος, θάλασσα, Μύκονος και Τένεδος
γάργαρο το γαλανό της το νερό
μαυρισμένα και ηλιοκαμένα κορμιά
ιδρώνουν και αλαλάζουν
καθώς η λαγνεία γίνεται ποταπή αντιμετώπιση του είναι.

Σαλούφες!
Αυτόβουλη υποταγή της σάρκας
βοαίμει στη λυσσασμένη νύκτα
ρουφάει τα κορμιά σαν μια άδεια μαργαρίτα...

Το βαπόρι πάει κι έρχεται
στις σκοτούρες αντιπαρέρχεται
δριμύτερο, ακούραστο
γρήγορο και βραδύτερο
Και να σου πάλι η Μαρία
δριμύτερη καμία
Τα σκυλιά κυνηγά
μήπως φάει τίποτα σκατά.
Να σου κι ο Πάρι
που κρατάει ένα παπάρι
κι όλο απορία να ρωτά:
γιατί η Μαρία τρώει σκατά;

Θέλω να γυρίσω,
θέλω να γυρίσω πίσω
στης μητρόπολης τα μέρη να τρυγήσω
Όχι όχι
το ξέρω θα λυγίσω.

Βεντέτα!
Τελικά η ζωή είναι μια τρομπέτα...

ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Την ίδια στιγμή το ίδιο γουργούρισμα, την ίδια ακόρεστη και ανικανοποίητη πείνα ένιωσε στα σωθικά του και ο Οιτρίποδας που μόλις είχε φτάσει λαχανιασμένος και πεινασμένος στη μεγάλη πόλη. Ο βρυχηθμός του στομαχιού του ακούγονταν παντού. Τα σάλια του είχαν γίνει σταλακτίτες και άφηναν χνάρια από όπου περνούσε. Ένιωσε μια δύναμη να τον σπρώχνει να φάει μία μπαγκέτα με: μαγιονέζα, μουστάρδα, μορταδέλα, κέτσαπ, αντσούγια, σαλάμι αέρος, μαρούλι, καρώτο, λάχανο, πατάτες, φασόλια και πάπρικα. Όμως την ίδια στιγμή που άπλωνε το χέρι του για να αρπάξει την τόσο λαχταριστή μπαγκέτα ένα άλλο χέρι πετάχτηκε από το πουθενά και ταυτόχρονα τα δύο χέρια άρπαξαν το άμοιρο σώμα της μπαγκέτας.
-Άστη μπαγκέτα κάτω, εγώ την είδα πρώτη! Είπε μία άγνωστη για τον Οιτρίποδα γυναίκα.
-Ε όχι λοιπόν εγώ την έπιασα πρώτος. Η μπαγκέτα μου ανήκει ψυχή και σώμα. Είπε και τα μάτια του άναψαν σαν φακοί!
-Νομίζεις ότι θα με τρομάξεις αλλά η μπαγκέτα αυτή σε λίγο θα βρίσκεται στο στομάχι μου.
-Δεν περνάνε οι απειλές σου, γύναιο παλιοθύληκο, η μπαγκέτα είναι δικιά μου, δικιά μου, ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ!!!
-Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
-Αυτό ήταν! Σε προκαλώ σε μονομαχία!
-Εντάξει λοιπόν αφού αυτό θες αυτό θα έχεις, δε σε φοβάμαι θα σε νικήσω και αυτή η μπαγκέτα θα γίνει δικιά μου.
-Λοιπόν θα τραβάμε τη μπαγκέτα από τη μια άκρη ο καθένας και όποιος την πάρει από τον άλλο κερδίζει όλη την απόλαυση.
-ΟΚ έτοιμη με το τρία
… ..to be continued…….

ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

20 χρόνια αργότερα…
-Οιτρίποδα μη παίζεις με το φαί μας, έλα αμέσως εδώ!!!
-Έρχομαι δάσκαλε Λαερτίωνα! Συγνώμη δε θα ξαναπαίξω με τα σκουπίδια πατέρα.
-Δεν είμαι ο πατέρας σου Οιτρίποδα και το ξέρεις. Απλά σε μάζεψα από τα σκουπίδια ενώ έψαχνα κάτι για να φάω. Άλλος είναι ο πατέρας σου, εγώ είμαι ο δάσκαλος σου.
-Και ποιος είναι ο πατέρας μου δάσκαλε; Ε; ποιος; Και γιατί με παράτησε μόνο και έρημο στη παγωνιά; Και στα σκουπίδια; Θέλω να τον βρω και να του πω: ΓΙΑΤΙ; Ένα απλό γιατί;
-Γιατί κλάνει το γατί. Απάντησε ο Λαερτίωνας
-Δε με καλύπτει η απάντησή σου Δάσκαλε, πρέπει να βρω την άκρη του νήματος, να ξετυλίξω το κουβάρι του μυστηρίου που βασανίζει την αθώα μου ψυχή.
-Άγνωστες οι βουλές του Δία παιδί μου. Τι σκοπεύεις να κάνεις;
-Σκοπεύω να πάω στη Πόλη να βρω τους γονείς μου.
-Και που θα μένεις; Τι θα τρως; Ρώτησε ταραγμένος ο Λαερτίωνας
-Θα μένω στις σπηλιές των δέντρων και θα τρώω αγριοφράουλες και τσουκνίδες. Θα ζω ασκητικά μέχρι να τους βρω, γιατί θα τους βρω

Την ίδια στιγμή στη μεγάλη πόλη
-Λάκιε θέλω διαζύγιο!
-Μα γιατί καλέ χρυσό μου; Δεν καταλαβαίνω Δρυοκάστη μου; Γιατί; Γιατί θες διαζύγιο κουτό κορίτσι; Και σου έχω πει το νέο μου όνομα είναι Λακία!!!
-Μα γιατί θέλω διαζύγιο; Έχεις το θράσος και ρωτάς; Που σε γνώρισα Λάκιο και μου κατάντησες Λακία; Παλιοομοφυλόφυλε!!!
-Ε όχι και ομοφυλόφιλος!! Επειδή μόλις χτες μόλις έκανα αλλαγή φύλου! Όλοι οι φίλοι μου το κάνουν! Μήπως με ζηλεύεις για αυτό θες διαζύγιο;
-ΧΩΡΙΖΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!! Τσίριξε η Δρυοκάστη. Άνοιξε την πόρτα έριξε μια περιφρονητική ματιά στη Λακία και έφυγε νευριασμένη. Τα μαγουλά της είχαν γίνει κόκκινα, τα αυτιά της έβγαζαν καπνούς και τα μάτια της πέταγαν σπίθες. Ήταν σαν ηφαίστειο που κόχλαζε έτοιμο να εκραγεί. Καζάνι που χολώβραζε αγριεμένο σαν θεριό ανήμερο. Ήταν προφανές: είχε τα νεύρα της. Άνοιξε την πόρτα βγήκε έξω και μετά την έκλεισε. Ήταν ταραγμένη.
Βγήκε στο δρόμο και νιώθοντας ένα γουργούρισμα στα σπλάχνα της σκέφτηκε ‘’Μάλλον θα πεινάω’’ Μια δύναμη την έσπρωξε τότε στο Γρηγόρης-Μικρογεύματα

ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

-Λάκιε αγάπη μου, είναι κάτι που θέλω να σου πω. Κάτι που με προβληματίζει, κάτι που με τρώει, ένα σαράκι που έχω στο μυαλό μου και το ροκανίζει μέρα με τη μέρα. Είπε η Δρυοκάστη και τα ξανθά της μαλλιά γλίστρησαν στο πλάι. Ήταν σκυθρωπή γιατί ήταν προβληματισμένη.
-Τι είναι ψυχή μου, αγάπη μου; Λατρεία μου; Γλυκιά και αγαπημένη σύζυγε Δρυοκάστη; Είπε ο Λάκιος ανήσυχος.
-Δεν ξέρω αλλά τον τελευταίο καιρό έχει φουσκώσει η κοιλιά μου και μαζί και οι υποψίες μου. Φουσκώνουν κ νομίζω ότι θα σπάσουν το κεφάλι μου. Επιπλέον έχω και ναυτίες, ξερνάω αριστερά και δεξιά και συνεχώς πεινάω. Άσε που επιπρόσθετα έχω και τους τελευταίους εννέα μήνες καθυστέρηση. Τι μου συμβαίνει άραγε; Είπε ανήσυχα η Δρυοκάστη.
-δεν ξέρω μα τι μπορεί να σου συμβαίνει; Δεν μπορώ να καταλάβω. Μήπως έχεις τυμπανισμό; Μήπως έχεις ιγμορίτιδα ή μήπως…
-Ή μήπως είμαι έγκυος; Ε; αγαπημένε Λάκιε;
-ΑΑΑΑΑΑΑαααα!!!!!Τι συμφορά μας έριξαν οι δώδεκα θεοί!! !Γιατί σε μας; Γιατί; Ε; γιατί; Τι κάναμε; Τι; Ε;
-Μα γιατί δεν χαίρεσαι που θα φέρουμε στον κόσμο το πρώτο μας παιδί που θα τον ονομάζουμε Οιτρίποδα; Ρώτησε η Δρυοκάστη
-Γιατί μας έχουν καταραστεί! Δεν θυμάσαι την κατάρα που μας έριξαν στα κεφάλια μας;
-Δηλαδή τι κατάρα;
-Μα δεν θυμάσαι που μας είπαν ότι ο Οιτρίποδας ο μονάκριβος και πολυαγαπημένος γιος θα σκοτώσει τον ένα γονιό και θα κάνει οικογένεια με τον άλλο;
-ΑΑαα συμφορά, η Δρυοκάστη πάγωσε, μα αυτό είναι τρομερό, τραύλισε συγκλονισμένη από τα ανατριχιαστικά μαντάτα.
-Τι θα κάνουμε τώρα; Ρώτησε ο Λάκιος αλλά πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του ακούστηκε μια τσιρίδα
-αααααΑΑΑΑΑΑ γεννάω Λάκιε, γεννάω αααΑΑΑ σπάσανε τα νερά αααΑΑΑΑ ΠΗΓΑΙΝΈ ΜΕ ΣΤΟ ΜΗΤΈΡΑ!!
-ΟΧΙΙΙΙ!!!! μη γεννήσεις, δεν πρέπει να έρθει αυτό το παιδί στον κόσμο….
10 ώρες αργότερα…..
Η Δρυοκάστη κρατούσε στην αγκαλιά της τον μικρό Οιτρίποδα
-Δεν πρέπει να τον κρατήσουμε, είπε ο Λάκιος.
-Δεν πρέπει…, είπε η Δρυοκάστη, και τι θα κάνουμε λοιπόν; Ρώτησε.
-Φέρτον σε μένα, είπε ο Λάκιος.
-Πάρτον, είπε η Δρυοκάστη.Τι θα τον κάνεις;
-Θα τον βάλω μέσα στο τζιπ και θα τον πάω μακριά σε μια χωματερή για να τον φάνε οι γύπες και οι κόνδορες…Χα ΧΑ χα χα ΜΠΟΥΧΑΧΑ