Μαύρη Μαυρίλα Μαύρη Μαυρίλα

Ξύπνησα αργά, γιατί κοιμήθηκα νωρίς.
Ήθελα μόνο το σκοτάδι και τη μιζέρια της ζωής.
Σ΄ ένα φέρετρο να κοιμηθώ, γιατί αυτό αξίζει σε μένα το φρικιό.
Το πρωί να με βρει παγωμένη νεκρή, γιατί αυτό αξίζει σε μένα τη φριχτή.

Βγήκα στο δρόμο και αντίκρυσα τον ταχυδρόμο.
Ταλαίπωρος κι αυτός, συρικνωμένος, μικρός
κάτω από τη πατούσα της μεγενθυμένης κοινωνίας
ποδοπατάει τους ανθρώπους σαν τη κατσαρίδα της γωνίας...

Ζωντανοί νεκροί προχωράνε πλάι μου
πατάει ο ένας τον άλλο, κάποιος μου πατάει τον κάλο
φωνάζω βοήθεια μα κανείς δεν ακούει την ηλήθια.
Πίσω απ τη βουή του δρόμου, ακούγεται η κραυγή του ταχυδρόμου.

Νταλίκες περνάνε πλάι μου και οι ρόδες τους μου γνέφουν: έλα...
Ο οδοστρωτήρας με κοιτά έτοιμος να με οδοστρώσει.
Βλέπω γύρω κότερα και σκέφτομαι να πέσω στην προπέλα.
Ένα διαστημόπλοιο πέφτει και έρχεται να με πλακώσει.

Εγώ όμως τα αποφεύγω όλα αυτά
μα τελικά ένα πατίνι περνά
και με κάνει κιμά.

Και μετά.................
ΤΙΠΟΤΑ.-