Την ίδια στιγμή το ίδιο γουργούρισμα, την ίδια ακόρεστη και ανικανοποίητη πείνα ένιωσε στα σωθικά του και ο Οιτρίποδας που μόλις είχε φτάσει λαχανιασμένος και πεινασμένος στη μεγάλη πόλη. Ο βρυχηθμός του στομαχιού του ακούγονταν παντού. Τα σάλια του είχαν γίνει σταλακτίτες και άφηναν χνάρια από όπου περνούσε. Ένιωσε μια δύναμη να τον σπρώχνει να φάει μία μπαγκέτα με: μαγιονέζα, μουστάρδα, μορταδέλα, κέτσαπ, αντσούγια, σαλάμι αέρος, μαρούλι, καρώτο, λάχανο, πατάτες, φασόλια και πάπρικα. Όμως την ίδια στιγμή που άπλωνε το χέρι του για να αρπάξει την τόσο λαχταριστή μπαγκέτα ένα άλλο χέρι πετάχτηκε από το πουθενά και ταυτόχρονα τα δύο χέρια άρπαξαν το άμοιρο σώμα της μπαγκέτας.
-Άστη μπαγκέτα κάτω, εγώ την είδα πρώτη! Είπε μία άγνωστη για τον Οιτρίποδα γυναίκα.
-Ε όχι λοιπόν εγώ την έπιασα πρώτος. Η μπαγκέτα μου ανήκει ψυχή και σώμα. Είπε και τα μάτια του άναψαν σαν φακοί!
-Νομίζεις ότι θα με τρομάξεις αλλά η μπαγκέτα αυτή σε λίγο θα βρίσκεται στο στομάχι μου.
-Δεν περνάνε οι απειλές σου, γύναιο παλιοθύληκο, η μπαγκέτα είναι δικιά μου, δικιά μου, ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ!!!
-Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
- Όχι δικιά μου
-Αυτό ήταν! Σε προκαλώ σε μονομαχία!
-Εντάξει λοιπόν αφού αυτό θες αυτό θα έχεις, δε σε φοβάμαι θα σε νικήσω και αυτή η μπαγκέτα θα γίνει δικιά μου.
-Λοιπόν θα τραβάμε τη μπαγκέτα από τη μια άκρη ο καθένας και όποιος την πάρει από τον άλλο κερδίζει όλη την απόλαυση.
-ΟΚ έτοιμη με το τρία
… ..to be continued…….
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
