ΟΙΤΡΙΠΟΔΕΙΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Την ίδια στιγμή που ο Οιτρίποδας έτρωγε τη μπαγκέτα του, τα τραγικά νέα για το θάνατο της Δρυοκάστης έφτασαν στα αυτιά της Λακίας!
-Ααααχ τη καημένη τη γυναίκα μου! Τώρα εγώ θα μαι η κυρία του σπιτιού! Πως θα τα καταφέρω; Πώς; Μπουχουχού!!!! Θα πάω να ψωνίσω για να παρηγορηθεί Η Λακία φόρεσε τα μαύρα καλά της και βγήκε στη Βουκουρεστίου. Και ενώ περπατούσε αμέριμνη με 10 σακούλες στα χέρια άκουσε ένα:''Μηηηη....ΠΡΌΣΕΧΕ ΤΗ ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ...'' ακούστηκε μία φωνή από το πουθενά. Αλλά πριν η Λακία καταλάβει τι συνέβαινε πάτησε μία μπανανόφλουδα που κάποιος ασυνείδητος, ποταπός, κακεντρεχής είχε αφήσει εκτεθειμένη στο δρόμο. ''Σλουρπ'' η Λκία γλίστρησε και άρχισε την κάθοδο προς το έδαφος. Και ενώ έπεφτε δύο ρωμαλέα χέρια την έπιασαν σφιχτά!! Και δεν την άφησαν να πέσει! Η Λακία σήκωσε το κεφάλι και τότε αντίκρισε όμορφο, έξυπνο, ευαίσθητο και γεροδεμένο άντρα.
-Ποιος είσαι; τον ρώτησε ταραγμένη
-Εγώ είμαι ο Οιτρίποδας
-Σου χρωστάω τη ζωή μου Οιτρίποδα.Έβαλες ασπίδα το γεροδεμένο σου κορμί και με αυτοθυσία και αυταπάρνηση έσωσες τη ζωή μου από βέβαιο θάνατο.
-'Ήταν χρέος μου . Έκανα το καθήκον μου.
-Μα... Το όνομά σου κάτι μου θυμίζει... Τέλος πάντων όποιος και να σαι, σ΄ αγαπώ!
-Και γω αν και δε σε ξέρω καλά...νιώθω ότι σε ξέρω από πάντα.. Νιώθω πως είσαι η αφετηρία μου και ο προορισμός μου. Τι παράξενο συναίσθημα Θεοί μου, είναι σαν να σε ξέρω από πάντα...
-Και γω! Νιώθω πως σε έχω γεννήσει αν και δε σε ξέρω.
-Ευκαιρία λοιπόν να γνωριστούμε! Ας παντρευτούμε.
-Εντάξει λοιπόν, δέχομαι με μεγάλη χαρά, δέος, συγκίνηση, θαυμασμό να γίνω η γυναίκα σου.
-Πάμε λοιπόν να παντρευτούμε. Πώς σε λένε όμως αγαπημένη;
-Με λένε Λακία.
-Πάμε λοιπόν Λακία.
-Πάμε!